|
پنج شنبه 21 ارديبهشت 1391برچسب:, :: 9:50 :: نويسنده : ریحانه
يا اسلام زن را از حضور در اجتماع و شركت در مشاغل و فعاليت هاي اجتمايي نهي مي كند؟ آيا حضور زن در اجتماع با انجام وظايف او در خانواده منافيست؟ اگر اسلام زن را از شركت در امور اجتمايي منع كرده پس چرا حضرت فاطمه زهرا (س) اين الگوي برتر زنان مسلمان در جمع عده اي كثير در مدينه خطبه مي خواند؟ ونمونه هاي ديگري همچون حضرت زينب(س)،ام سلمه و... . پس نتيجه مي گيرم اسلام مانع حضور زن در اجتماع نيست. اسلام زن را در جايگاه انساني خويش قرار داده، نقش هاي او را ارزشگذاري و اولويت بندي كرده تا مبادا از جايگاه واقعي اش نزول كرده و خداي ناكرده انسانيتش لگد مال شود. اسلام مي گويد: قرآن انسان ساز است و در كنار آن نقش زن را نيز همانند نقش قرآن (انسان سازي) معرفي مي كند. واقعا اين چه لطف و چه سرمايه اي است كه اسلام آن را يكجا به زن عطا فرموده؟ آيا بانوان ما آن را درك كرده و حق اين همه موهبت را به جا آورده اند؟ اسلام نقش اصلي زن را انسان سازي (مادري ،همسر داري و ...) معرفي كرده و سرشت او را نيز طوري ترسيم كرده كه ايثارگري و از خود گذشتگي جزء انفكاك نا پذير اوست ، تا با قرار گرفتن در اين نقش (انسان سازي) آن همه فيوضات الهي را نثار بشريت كند و انساني را بسازد كه جامعه ساز باشد ،تاريخ ساز باشد. حضور زن در نقش هاي اجتمايي و شغل هاي ديگر زماني براي او ارزش تلقي شده و باعث ترفيع درجه كمال او مي شود كه همه اين نقش ها در خدمت نقش اصلي زن يعني انسازي قرار گيرند. در غير اينصورت اگر باعث لطمه خوردن به رسالت خطير او شود جز اينكه زن را از جايگاه واقعيش خارج كرده و روح اورا عرصه تاخت و تاز سود جويان قرار دهد ارزش ديگري ندارد. و اين همان چيزي است كه سرمايه داران غربي مي خواهند ، زيرا زماني كه زن جايگاه انساني اش را فراموش كند ديگر به خانواده پايبند نيست ، فطرت خود را گم كرده ، ارزش خود را در خو نمايي و ... مي بيند، مي شود كالاي دست مرد ،همان چيزي كه امروز در غرب بيداد مي كند. نظرات شما عزیزان: 
 |
||
